ΚΑΨΕ-ΚΑΨΕ ΤΙ ΘΑ ΚΑΨΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ .......;;;.........ΚΑΜΕΝΗ;;;
Προδοσία
Η κακόβουλη γνωστοποίηση των συμφερόντων μιας χώρας στους εχθρούς της ή η διενέργεια πράξεων και η αθέτηση υποχρεώσεων που ανάγονται στην ασφάλεια ενός κράτους, αλλά και ενός ή πολλών ατόμων.Ο όρος στην αρχαία γλώσσα σήμαινε την εγκατάλειψη κάποιου που κινδύνευε σε ώρα μάχης. Με την έννοια αυτή μας είναι γνωστή η περίφημη π. του Εφιάλτη κατά των Λακεδαιμόνιων και των Θεσπιέων στη μάχη των Θερμοπυλών, ενώ στη νεότερη ιστορία μας γνωστή είναι η προδοσία του οπλαρχηγού Πήλιου Γούση, ο οποίος βοήθησε τον Αλή πασά να καθυποτάξει το Σούλι.Στον ποινικό κώδικα η π. έχει δύο διαφορετικές μορφές: Στα άρθρα 137-137 αναφέρεται η εσχάτη προδοσία, ενώ στα άρθρα 138-152 ορίζονται γενικά εγκλήματα προδοσίας της χώρας. Η εσχάτη π. είναι έγκλημα που στρέφεται κατά της εσωτερικής υπόστασης του κράτους, είτε όταν προσβάλλεται ο ανώτατος άρχοντας (πρόεδρος της δημοκρατίας) είτε όταν απειλείται βίαιη μεταβολή του συνταγματικού πολιτεύματος που επικρατεί. Αντίθετα προδοσία κατά της χώρας είναι έγκλημα που στρέφεται κατά της εξωτερικής ασφάλειας του κράτους, όπως π.χ. συμβαίνει με την επιβουλή της εδαφικής ακεραιότητας, την προσβολή κατά της διεθνούς ειρήνης της χώρας, την παροχή στρατιωτικής υπηρεσίας στον εχθρό ή την υποστήριξη της πολεμικής του δύναμης, την παραβίαση των μυστικών της πολιτείας, την κατασκοπία κλπ.Στα αδικήματα της εσχάτης π. χωρεί έμπρακτη μετάνοια, δηλαδή απαλλάσσεται από οποιαδήποτε ποινή αυτός που εμπόδισε με τη δική του θέληση να επέλθει το αποτέλεσμα που επιδίωκε με την αρχική του πράξη. Στο στρατιωτικό ποινικό κώδικα η π. κατά της χώρας τιμωρείται με θάνατο και καθαίρεση. Στην αρχαία Αθήνα οι ποινές για την π. ήταν ο θάνατος και η δήμευση της περιουσίας, ενώ στη Ρώμη ο απαγχονισμός ή το γκρέμισμα του εγκληματία από την Ταρπηία Πέτρα.
Η μνήμη είχε γίνει επικίνδυνη.
Έπρεπε να ξεχάσουμε
για να ζήσουμε καλύτερα.
Μα εμείς είχαμε πεθάνει
και δεν μπορούσαμε να ξεχάσουμε.
Έτσι αποφάσισαν
ότι δεν είχαμε πεθάνει
και ζήσαμε τη λήθη τους.
Η κακόβουλη γνωστοποίηση των συμφερόντων μιας χώρας στους εχθρούς της ή η διενέργεια πράξεων και η αθέτηση υποχρεώσεων που ανάγονται στην ασφάλεια ενός κράτους, αλλά και ενός ή πολλών ατόμων.Ο όρος στην αρχαία γλώσσα σήμαινε την εγκατάλειψη κάποιου που κινδύνευε σε ώρα μάχης. Με την έννοια αυτή μας είναι γνωστή η περίφημη π. του Εφιάλτη κατά των Λακεδαιμόνιων και των Θεσπιέων στη μάχη των Θερμοπυλών, ενώ στη νεότερη ιστορία μας γνωστή είναι η προδοσία του οπλαρχηγού Πήλιου Γούση, ο οποίος βοήθησε τον Αλή πασά να καθυποτάξει το Σούλι.Στον ποινικό κώδικα η π. έχει δύο διαφορετικές μορφές: Στα άρθρα 137-137 αναφέρεται η εσχάτη προδοσία, ενώ στα άρθρα 138-152 ορίζονται γενικά εγκλήματα προδοσίας της χώρας. Η εσχάτη π. είναι έγκλημα που στρέφεται κατά της εσωτερικής υπόστασης του κράτους, είτε όταν προσβάλλεται ο ανώτατος άρχοντας (πρόεδρος της δημοκρατίας) είτε όταν απειλείται βίαιη μεταβολή του συνταγματικού πολιτεύματος που επικρατεί. Αντίθετα προδοσία κατά της χώρας είναι έγκλημα που στρέφεται κατά της εξωτερικής ασφάλειας του κράτους, όπως π.χ. συμβαίνει με την επιβουλή της εδαφικής ακεραιότητας, την προσβολή κατά της διεθνούς ειρήνης της χώρας, την παροχή στρατιωτικής υπηρεσίας στον εχθρό ή την υποστήριξη της πολεμικής του δύναμης, την παραβίαση των μυστικών της πολιτείας, την κατασκοπία κλπ.Στα αδικήματα της εσχάτης π. χωρεί έμπρακτη μετάνοια, δηλαδή απαλλάσσεται από οποιαδήποτε ποινή αυτός που εμπόδισε με τη δική του θέληση να επέλθει το αποτέλεσμα που επιδίωκε με την αρχική του πράξη. Στο στρατιωτικό ποινικό κώδικα η π. κατά της χώρας τιμωρείται με θάνατο και καθαίρεση. Στην αρχαία Αθήνα οι ποινές για την π. ήταν ο θάνατος και η δήμευση της περιουσίας, ενώ στη Ρώμη ο απαγχονισμός ή το γκρέμισμα του εγκληματία από την Ταρπηία Πέτρα.
Η μνήμη είχε γίνει επικίνδυνη.
Έπρεπε να ξεχάσουμε
για να ζήσουμε καλύτερα.
Μα εμείς είχαμε πεθάνει
και δεν μπορούσαμε να ξεχάσουμε.
Έτσι αποφάσισαν
ότι δεν είχαμε πεθάνει
και ζήσαμε τη λήθη τους.