Ο γιός της μαύρης βραζιλιάνας Μαριάλβα Νασιμέντο και του -(ελληνικής καταγωγής, κατά μια άποψη)- εξ Ιταλίας μετανάστη Αυγούστου Μαριγκέλα, ο Κάρλος, γεννήθηκε το 1911 στο Σαλβαδόρ της Βραζιλίας, σπούδασε μηχανικός στο πολυτεχνείο της Μπαία και ως φοιτητής εντάχθηκε στο παράνομο Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας. Ποιητής, αρθρογράφος στις αριστερές εφημερίδες, στην νεότητά του ακόμη, συνελήφθη και βασανίστηκε πολλάκις από τις αστυνομικές αρχές του δικτάτορα Γετούλιο Βάργας, και δις εξορίστηκε.Το 1953, επισκέφθηκε την Κίνα. Εζησε κάποια χρόνια ελεύθερος (στις σύντομες προεκλογικές «δημοκρατικές» παρενθέσεις της Βραζιλίας) για να συλληφθεί και πάλι το 1964, οπότε όχι μόνο έγραψε το πρώτο του εγχειρίδιο («Αντίσταση εντός της φυλακής»), που του προκάλεσε πολλά προβλήματα με το Κόμμα, το οποίο (ως αναμένετο) δεν συμπαθούσε τις «πρωτοβουλίες», αλλά άρχισε να ασχολείται σοβαρά με τις δομές ενός κινήματος «ανορθόδοξου πολέμου». Προσέλκυσε, εκείνη την περίοδο, το ενδιαφέρον των επαναστατών κομμουνιστών όλης της Λατινικής Αμερικής κι έτσι, λίγο μετά την απελευθέρωσή του, βρέθηκε στην Κούβα, καλεσμένος στην πρώτη συνδιάσκεψη του Οργανισμού Λατινο-Αμερικάνικης Αλληλεγγύης (1967) στο οποίο παρέστη, αν και διαγραμμένος.Λίγους μήνες μετά, θα ίδρυε την Εθνική Απελευθερωτική Δράση (Accion Liberadora Nacional-ALN), με στόχο τη χρήση ένοπλης βίας κατά της διεφθαρμένης αστικής εξουσίας και των οργάνων της.Τζίλεεε:
Πετούν τα μάτια μας στ’ απέραντο.
Στο ροδοκόκκινο του εσπερινού
Στο καράβι που χάνεται.
Ξωπίσω σου στέλνωμε τις ευχές μας .
Στα κύματα δώσε από την αγάπη σου .
Είναι η ψυχή μας.
Με τους βοριάδες στείλε τον πόνο.
Τη θλίψη .Το στεναγμό .
Το δάκρυ του χωρισμού στο άπειρο .
Στρίψε την πλώρη σου στο λιμάνι.
Εκεί που σταματάει το χρόνο ο Θεός.
