ΠΩ!!! ΠΩ!!! ΤΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ !!!!!

Tα πατριωτικά πολιτικά κόμματα βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση με όλες τις ιδεολογικές τάσεις των τελευταίων πέντε δεκαετιών. Για δεκαετίες οι άνθρωποι σε όλες τις Δυτικές χώρες διδάσκονται ότι ο πατριωτισμός είναι αταβιστικός και άσχετος - ότι άνδρες και γυναίκες είναι το ίδιο - ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ίσα και επιμείξιμα. Αυτές οι συμπεριφορές ενισχύονται διαρκώς από έναν όλο και πιο άκαμπτο έλεγχο πάνω από όλα, όσα μπορούμε να λέμε ή να σκεπτόμαστε. Με αυτήν την έννοια, ο πατριωτισμός είναι κατά κάποιον τρόπο «παλιομοδίτικος». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρόκειται να εκλείψει. Ο πατριωτισμός μπορεί να είναι εκτός μόδας, είναι όμως και αιώνιος - όπως τα μεγάλα έργα τέχνης ή η κλασσική αρχιτεκτονική. Είναι απλά και μόνον φυσικό για τους άνδρες και τις γυναίκες να κατατάσσουν τον εαυτό τους σε διακριτές ομάδες, και αυτό το ένστικτο υφίσταται μέχρι και σήμερα. Αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι τα πατριωτικά κόμματα συχνά δεν είναι καλά στην παρουσίασή τους, όσο άλλα κόμματα. Το καλύτερο μήνυμα, αν το περάσεις με φτωχό τρόπο, θα έχει πάντοτε μικρότερη πολιτική αποτελεσματικότητα παρά ένα κακό μήνυμα που παρουσιάζεται όμορφα. Μέρος αυτού του ελαττώματος πηγάζει από την γενική δυσπιστία των συντηρητικών απέναντι στα μέσα, κάτι που συνέβαλλε στο να μην ασχοληθούν ή και να εργασθούν στον τομέα αυτό, αφήνοντάς τα να καταληφθούν από την Αριστερά και την άκρα Αριστερά. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η τάση να έχουν εμμονές με δευτερεύοντα ζητήματα - όπως π.χ. η μοντέρνα τέχνη, η πορνογραφία ή τα ναρκωτικά ή τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων ή οι εκτρώσεις - εις βάρος πιο σημαντικών ζητημάτων. Αυτό όχι μόνον αποπροσανατολίζει και σπαταλά ενέργεια, αλλά κάνει και κάποιους στην Δεξιά να ηχούν πουριτανοί και μισάνθρωποι. Οι άνθρωποι στην Δεξιά χρειάζεται να συγκεντρωθούν σε αυτά που πραγματικά έχουν σημασία και να ηχούν πιο θετικοί. Θα έπρεπε όλοι μας να αναμειχθούμε περισσότερο στην τοπική πολιτική και στο οικολογικό κίνημα.Αυτό το πρόβλημα στην παρουσία ενισχύεται από το γεγονός ότι τα πατριωτικά κόμματα έχουν πάντοτε λιγότερους πόρους από τα δεσπόζοντα κόμματα και κατά συνέπεια μικρότερη πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και το μάρκετινγκ.