Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

25η Μαρτίου 1821


1821 - 25 Μαρτίου - Greek Revolution - HELLAS - Watch the top videos of the week here
Κάθε λαός αγωνίζεται για να είναι αφεντικό στον τόπο του, να διαφεντεύει τις τύχες του μόνος του χωρίς την ανάγκη προστατών, ντόπιων και ξένων. Γιατί οι λαοί παλεύουν για ανεξαρτησία και τα έθνη για αυτοδιάθεση. Αυτό, παρόλη την αγραμματοσύνη τους και την απλοϊκότητά τους το γνώριζαν πολύ καλά οι οπλαρχηγοί και οι αγωνιστές του ΄21 και προσανατόλισαν τον αγώνα τους απ' την αρχή σε αυτή την κατεύθυνση.Εκτός από τους Τούρκους θέλανε να λευτερωθούνε κι από τους τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες, τους προύχοντες, τους νησιώτες καραβοκύρηδες. Σε μία μαύρη εποχή για την Ευρώπη, όταν είχε επικρατήσει και έριχνε παντού τον μαύρο ίσκιο της η Ιερά Συμμαχία, όταν η μοναρχία είχε παλινορθωθεί σε όλη την Ευρώπη και οι ευγενείς προσπαθούσαν να διορθώσουν τη μουτζούρα της Γαλλικής Επανάστασης, οι γιδοβοσκοί Έλληνες κηρύττανε την ανεξαρτησία τους με καθεστώς αβασίλευτης συνταγματικής δημοκρατίας, διορίζοντας κυβερνήτη και όχι βασιλιά. Γεγονός ιδιαίτερα προοδευτικό για την εποχή του, άσχετα με το θετικό ή αρνητικό ρόλο που έπαιξε ο Καποδιστρίας.Οι ξένες δυνάμεις βέβαια δεν έχασαν την ευκαιρία και εκμεταλλευτήκανε τη δημιουργία ενός νέου κρατιδίου και τους πόθους του λαού του φορτώνοντας τον με γερμανό βασιλιά και χρέη από δάνεια από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του νέου κράτους. Και τα πράγματα πήραν από τότε το δρόμο τους με ξένους βασιλιάδες και υποτελής άρχουσα τάξη - οι αστοτσιφλικάδες κατά τον ορισμό του Μπελογιάννη - την οποία οι ξένοι προστάτες περιορίσανε σε έναν μεταπρατικό-εμπορευματικό ρόλο, εξαλείφοντας της έτσι τη δυνατότητα να ανέβει στο επίπεδο και το χαρακτήρα μίας εθνικής αστικής τάξης, ρόλο τον οποίο παίξανε κάποια στιγμή οι αστικές τάξης ολόκληρης της Δυτικής Ευρώπης. Η ελληνική αστική τάξη έμαθε μόνο να σέρνεται και να γλείφει. Όσον αφορά τους αγωνιστές πατριώτες, αυτούς που πιστέψανε και παλέψανε για μία πραγματικά ελεύθερη Ελλάδα, η μοίρα τους ήταν και είναι κοινή σφραγίζοντας και διαπερνώντας σαν μία κόκκινη κλωστή τη μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας. Είτε θα σαπίσουν στις φυλακές, είτε θα «εκπαραθυρωθούν» από το βράχο της Ακρόπολης, είτε θα κρέμονται τα κεφάλια τους σε φανοστάτες στις πλατείες.