Ετοιμάζουν μήπως τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;ή είναι τοπικές μάχες στην περιοχή;.Ο γκανγκστερικός ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ ανοίγει νέες φωτιές πολέμου.Η λήξει της θητείας του Μπους, συνοδεύεται και συνδυάζεται με πολεμικές πολεμικές επιθέσεις:
α).Πόλεμο ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν.β).Διαρκή πολιτικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, με αποκορύφωμα αυτά που ζούμε σήμερα:την τρομοκρατική επέλαση των κουκουλοφόρων και των υστερικών ψυχώσεων. γ).Η τρομακτική, τρομοκρατική πολεμική επίθεση του ιμπεριαλιστικού βραχίονα στη Μέση Ανατολή, του Ισραήλ, εναντίον της Παλαιστίνης.Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε μπροστά στην ιμπεριαλιστική πολεμική θηριωδία, σαν και αυτές που ισοπέδωσαν τη Σερβία και το Ιράκ, που τώρα σπέρνει το θάνατο στην Παλαιστίνη, μετατρέποντας τη χώρα τους σε καπνίζοντα ερείπια.
.Mέρος των δηλώσεων του Λεωνίδα της ιστορικής αριστεράς που αναφέρει, μεταξύ άλλων τα εξής :«Οι τάχατες αντιεξουσιαστές, οι τάχατες αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι,οι ποικιλώνυμοι δειλοί ταραχοποιοί, και κάποιοι ανώριμοι νεαροί που κάνουν σύγχυση ανάμεσα στα επαναστατικά γεγονότα και σε ευκαιρίες για πλιάτσικο ήταν οι ήρωες αυτών των ταραχών που βύθισαν στην απόγνωση εκατοντάδες καταστηματάρχες και χιλιάδες εργαζόμενους... Όλους αυτούς που τους κατηγορώ στο όνομα της ιστορίας του εργατικού κινήματος, τους απαγορεύω να επικαλούνται το όνομα της Αριστεράς καθώς δεν έχουν ούτε θα μπορούσαν να έχουν καμία σχέση μαζί της».Tο 1970, η Μάινχοφ συνέτασσε το εγχειρίδιο «Οι αντάρτες των πόλεων», την ιδρυτική διακήρυξη της Φράξιας Κόκκινος Στρατός RAF. Η διακήρυξη αυτή, σύμφωνα με τους ειδικούς, ήταν ο τελευταίος κρίκος στη αλυσίδα των απογοητεύσεων που είχαν αρχίσει με το «σκάνδαλο της πουτίγκας».Οι «απογοητεύσεις» δεν αρκούν όμως για να εξηγήσουν αυτό το βήμα. Σε αυτές πρέπει να προστεθούν και οι «λάθος εκτιμήσεις». Με πρώτη ότι η πολιτική βία μπορεί να νομιμοποιηθεί στα δημοκρατικά καθεστώτα φτάνει να έχει μαζική μορφή. «Το ρίξιμο μιας πέτρας είναι πράξη τιμωρητέα, η ρίψη χιλιάδων πετρών είναι πράξη πολιτική.
Ο εμπρησμός ενός αυτοκινήτου είναι πράξη του κοινού ποινικού δικαίου, ο εμπρησμός χιλιάδων αυτοκινήτων είναι πράξη πολιτική» διακήρυσσε η Μάινχοφ σε Teach-In στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου τον Απρίλιο του 1968. Και η άποψη αυτή δεν ήταν μειοψηφική. «Οι περισσότεροι αριστεροί πίστευαν τότε στη νομιμότητα της μαζικής βίας» λέει ο δημοσιολόγος Βόλφγκανγκ Γκαστ αναφερόμενος στην τότε ανερχόμενη ανορθόδοξη, αντισταλινική «Νέα Αριστερά». Και αυτό όχι μόνο σε επίπεδο «αθώων» διαδηλώσεων. «Δηλώνουμε ότι αν η κυβέρνηση αποφασίσει να στείλει γερμανούς στρατιώτες στο Βιετνάμ, θα πάρουμε τα όπλα εναντίον της» προειδοποιούσε την ίδια εποχή δημόσια το νούμερο ένα του φοιτητικού κινήματος Ρούντι Ντούσκε.Μήπως απαγορεύετε κάποιοι στην Νέα Αριστερά τους τρόπους που εσείς είχατε ως πολιτικό μανιφέστο στην εποχή σας;;Μήπως για να έχει κάποιος σχέση πρέπει να σας δίνει την ψήφο του;;για να βολεύεστε εσείς και όσοι σας ψήφισαν να χτυπάν το κεφάλι τους μετά;Μόνο με μπούρδες για τις δύο καρέκλες τις βουλής είστε άξιοι;Ρωτά ο μικρός που σας τα είπε και όχι τα κάλαντα αλλά το :Οτι τους μπάτσους σημάδευε και ζητά συγνώμη εάν έσπασε κάποια βιτρίνα.
.......Στο θαμπό φως, μια συλλογή κρατάει τους πεθαμένους.
Kάποτε ανοίγει η θύρα και περνά ένας άλλος,
μ' ένα μισόγελο, κάτι σαν σκιά χαιρετισμού,
χωρίς κανείς να του αποκρίνεται. Tον κοιτούν μόνο
με λοξό βλέμμα, και βυθίζονται ξανά στο θάνατο.
Άγνωστοι, κι έναν άγνωστο χώρο ανιχνεύουν,
καθένας μόνος, με μιαν ηρεμία, μια αποδοχή,
είτε με μια αξιοπρέπεια φοβισμένη. Έπειτα πάλι,
γυρνώντας, σα να μελετούνε ο ένας του άλλου
τη μυστική φθορά, την κρυφή πείρα,
μια σύσπαση που απόμεινε από το ταξίδι,
τον πανικό ενός ίσκιου στα γερμένα μάτια,
που αναζητούνε διέξοδο σε ακατανόητα
περιοδικά, μιας μακρινής χρονολογίας.
(κομμάτι από Γ.Γεραλή )
